Bas van Ommeren

Na mijn studies Natuurkunde en Psychologie heb ik, Bas van Ommeren ⁱ, gewerkt bij een high-tech bedrijf (ASM). Daarna ben ik 5 jaar marketing- en sales-manager geweest bij Waste Management Nederland. In 1998 ben ik voor mezelf begonnen als outplacement- en loopbaanconsultant. Inmiddels ben ik Register Psycholoog NIP/Arbeid en Organisatie en geaccrediteerd Coaching Supervisor zowel voor het NIP als voor de AOCS. Ik vind het belangrijk om verbinding te maken tussen mijn persoon, mijn kwaliteiten en vaardigheden, en wetenschappelijke kennis en methoden. In de rest van de website geef ik een overzicht van de uitgangspunten die ik hanteer. In deze pagina wil ik je iets vertellen over mijn drijfveren en over wat mij heeft gevormd. Meer informatie over mijn loopbaan en opleidingen vind je in mijn profiel op LinkedInⁱⁱ.

Vier kernbegrippen

Vier kernbegrippen spelen een grote rol in mijn privéleven en in mijn werk. Deze zijn:

Autonomie – de ruimte en vrijheid om zelf beslissingen te nemen en daar verantwoordelijk voor te zijn;
Bewegen – om te kunnen onderzoeken en ervaren, om te leren en te ontwikkelen;
Zelf – welke hulp we ook krijgen (en iedereen heeft soms steun nodig), uiteindelijk leven wij ons leven zelf;
Ontdekken – de reis, het onderzoek en de ontdekkingen zijn de essentie, antwoorden en aankomst slechts voorbijgaande gebeurtenissen.

Lees verder als je wilt zien hoe ik dit vertaal in mijn werk.

Autonomie

Voor mij zijn autonomie en vrijheid belangrijk. Zij maken het mogelijk om mijn dromen en ideeën vorm te geven en daar verantwoordelijkheid voor te nemen. Maar zij beïnvloeden ook hoe ik werk. Ik ga ervan uit dat alle mensen het vermogen hebben om hun leven vorm en inhoud te geven, om autonoom te zijn. In mijn werk (trainingen, coaching, supervisie en projecten) is de vraag is dus vaak: “HOE kan dit potentieel actief worden? Wat is daar voor nodig?”. En vaak blijkt dat er niet iets nieuws geleerd moeten worden. Het probleem is niet dat we de vaardigheden missen. Het probleem is meestal dat we onszelf niet toestaan om onafhankelijk te zijn. Vaak moet er dus drempels worden opgeruimd voordat we onze autonomie weer kunnen ervaren.

Bewegen

Zoals bij iedereen heeft het leven ook bij mij sporen nagelaten. Dat heeft er bij mij toe geleid dat ik met meer mededogen en minder oordeel naar mensen (inclusief mezelf) heb leren kijken. Ik ben ervan overtuigd dat mensen ruimte nodig hebben om zichzelf te kunnen zijn. Ruimte om te bewegen, te denken, creatief zijn. Die ruimte ervaar je niet als je jezelf “vast” weet te denken. Of jezelf veroordeelt en in een (virtuele) hoek zet. We gaan dus actief aan de slag om uit die “hoek”, uit het oordeel te komen, om weer te kunnen bewegen. Mijn ervaring is dat het vaak al genoeg is om weer in “beweging” te komen. Problemen lijken ineens veel kleiner en makkelijker op te lossen. Of ze bestaan gewoonweg niet meer. Ieder mens heeft deze ruimte nodig. Zowel fysiek, psychologisch als spiritueel is bewegen essentieel voor ons welzijn.

Zelf

Bij mij hoef je niet te hopen op (of bang te zijn voor … ) directe adviezen of oplossingen. Mijn opvatting is dat verandering en groei bij mensen altijd een ontwikkelingsproces is. Een proces van leren en proberen, van vallen en opstaan. En van gaandeweg een vorm vinden voor hoe je kan doen wat je wilt doen. Dat kost tijd, moeite en inzet. En dat kan niet door een simpele instructie van mij vervangen worden. Mijn rol is die van coach of raadsman, van verzorger of fan, van trapleuning of nordic wandelstok. Je kunt tijdelijk op me leunen, bij me te rade te gaan of een schop onder de kont van me krijgen. Om in beweging te komen en te blijven, geestelijk en lichamelijk. En om te ervaren dat je het zelf doet, en zelfstandig.

Ontdekken

Nog één laatste opmerking. Mededogen is absoluut niet hetzelfde als pamperend geneuzel of verstikkend medelijden. Ik kan heel duidelijk zijn in mijn observaties en feedback, helder in mijn beschrijvingen en confronterend. Mits dat zinvol is en je er wat aan hebt in je ontwikkeling. Een coaching bij mij is hard werken. Maar ook vol humor, verhalen en anekdotes, bespiegelingen over literatuur, poëzie en muziek, wetenschap (vooral psychologie), filosofie en ethiek. Een ontwikkelingsproces is nooit helemaal te voorspellen, daarvoor is een mens te complex en uniek. Het is meer te vergelijken met een ontdekkingsreis dan met een beschreven stadswandeling. Wel weet ik zeker dat we mooie dingen tegen zullen komen en dat je rijker aan het einde van de reis bent dan toen je er aan begon.